Available
 |
| |
 |
You're Dead |
|
|
We Lost Our Phone |
|
|
|
|
ZEA & OSCAR JAN HOOGLAND Summing
Oscar Jan Hoogland is the sound of Amsterdam in person. He plays in the Muziekgebouw (Amsterdams main hall for modern composed music) as well as in the Bimhuis (Holland’s main jazz venue) that is literally attached to it, as in its parking garage. He is an instant composer, pianist and inventor of his own instrument by putting a clavichord, a keyboard instrument from the 17th century, on 220 Volt electricity. As the last student of the late pianist, composer and improvisor Misha Mengelberg he tears like a tornado through the Amsterdam jazz and impro scene, plays with legends like Han Bennink, organizes concerts, ad hoc theatre and performances in all holes and corners of Amsterdam, and recently he curated the celebration of 45 years of Bimhuis. Oscar Jan grew up in the Jordaan, an old neighborhood in Amsterdam’s city centre, between the forte piano’s owned by his father famous classical pianist Stanley Hoogland. As a teenager at the beginning of this century he jumped over the classical music and dived straight into the local impro and indie rock scenes, and that’s how he ended up, at age sixteen, at a festival in Paradiso where he saw Zea play. He could not believe his eyes when he saw Arnold de Boer, singer and guitarist of Zea, the next morning as his new teacher “Maatschappijleer” (Society class). Arnold de Boer moved in the early nineties from the Frisian village called Makkum to Amsterdam to study and to be able to see a concert every night. At the local drumband and harmony orchestra Hallelujah Makkum he learned to play drums and trumpet, but once in Amsterdam he switched to guitar and started his own band Zea. The headstrong mix of jumpy indie rock, beat punk, sample pop, noise and lo-fi dub got picked up far outside the lowlands and since the release of Zea’s debut album ‘Kowtow to an idiot’ Zea tours all over the world. Arnold sings in Dutch experimental/punk band The Ex and gets highly involved in organizing concert nights and festivals in Amsterdam including a monthly night at the Paradiso, called K-tsjoem, and many nights at local DIY venue OCCII, where he becomes very active and part of the collective. For the K-tsjoem night at the Paradiso Arnold invites Oscar Jan to come and play with his new band. It’s the beginning of a series of invitations back and forth, between indie and impro, that still continues and that resulted in recording the album by Zea + Oscar Jan Hoogland, called Summing. A hypnotic groove under a playful song next to an arabic melody on an improvised sound collage; the music is build with independent parts, all recorded in one take. The songs are percussive and move on the polyrhythms of two parallel switched turbines. On the cover of the album you see a drawing by Amsterdam cartoonist René Windig. At the back of the album you see Zea and Oscar Jan Hoogland live in the north of Ghana; it’s the image of a duo that dug itself up from the future and dives headfirst into the world. Full tracklist: 1. They Often Believe 2. Summing 3. You're Dead 4. We Lost Our Phone 5. The Little Man Upon The Stair 6. Pniek 7. Atomic Heart 8. I Never Threw A Stone 9. Trip The Light Fantastic. Price: € 18,- incl. worldwide shipping.
Ja er wordt volop geëxperimenteerd. En ja je weet nooit precies welke kant het op gaat. Na het maken van aanstalten gaan gitaar, piano en andere instrumenten een verbintenis aan die uitmondt in iets dat meer weg heeft van klankmagie; poëtisch, beheerst, ingetogen. Niks geen jazzachtige improvisaties of dwarse hinkstapsprongen. Laten we het bij gebrek aan beter muzikaal beeldhouwen noemen dat nergens aan refereert behalve aan het maken van vormen die zomaar ineens lijken te ontstaan. Ter plekke dus, terwijl je er zelf bij bent en intussen je oren niet gelooft. (...) De zang van De Boer blijft tussen dit alles gepast nederig. Ook al klinkt er ineens iets wat lijkt op een Arabische toonladder of krult het geluid van zijn gitaar van spanning en sfeer. Indrukwekkend hoe beide muzikanten ieder voor zich hun instrument blijkbaar van haver tot gort kennen, deze kennis in dienst stellen van de muziek die prikkelt en verkent én per luisterbeurt aan diepgang wint. Hoogtepunt is het slotnummer waarin piano en gitaar elkaar omhelzen. Zo blijft het hele album iets ongrijpbaars houden maar sprankelt het tegelijk van avontuur en zoektocht.
(The Post Online, February 2020)
Dat er een samenwerkingsverband tussen Zea en Oscar Jan Hoogland op album verschijnt, komt bepaald niet uit de lucht vallen. Beide traden ze vorig jaar samen op bij het The Ex-40 Festival en met nieuwe muziek, die zowel experimenteel en dynamisch als humorvol en ijzersterk was.
Zea is vanaf 1995 het project van de uit Makkum (Friesland) naar Amsterdam getogen zanger/gitarist Arnold de Boer, die zoals bekend inmiddels ook alweer ruim 10 jaar de nieuwe zanger van The Ex is en stiekem ook de trompet en drums kan bespelen. Op zijn albums, die op diverse labels uitgebracht worden, krijg je een compleet uniek geluid voorgeschoteld, dat ergens tussen breakpop, indierock, noise, lo-fi dub en sample pop inzit vermengd met de nodige humor en cynisme. Dat wordt veelal aangedikt met breakbeats, avant-garde, samples en elementen uit de punk, lo-fi en Afrikaanse muziek. Ook op het eigen label Makkum records verschijnt het nodige, naast die van Kanipchen-Fit, It Dockumer Lokaeltsje en artiesten uit zijn geliefde Ghana. Maar omdat het altijd drukker kan is hij ook organisator van concerten en festivals en vrijwilliger plus bestuurslid van de OCII. En dat terwijl hij leraar maatschappijleer is.
(De Subjectivisten, March 2020)
Im The Ex-Umfeld sind auch Zea + Oscar Jan Hoogland daheim. Summing ist ImproRock, Breakpop (wie Zea seine Kunst nennt) und manchmal auch Jazz, meist aber ein wundervoll klapperndes, verzerrtes Dazwischen.
(Fearnojazz, March 2020)
De ene raast als een kleine windhoos door de Amsterdamse impro-scene, de andere grossiert in ongrijpbare liedjes met de vinnigheid van espressoshots. Bundel de krachten van Oscar Jan Hoogland en Arnold De Boer en er ontstaat iets heel nieuws, een bontgekleurd avontuur dat van zn eclecticisme een deugd maakt en de spanning van het moment koppelt aan een ideeën met hardnekkige weerhaakjes. Een optelsom die werkt. (...) Summing bevat een stevige waslijst aan ideeën en contrasten als je ze allemaal op een rijtje zet, maar is in elkaar gestoken met vernuft en een voelbare spontaniteit. Het album is opgebouwd uit enkel eerste takes en vliegt door die bescheiden duur van 31 minuten zo voorbij. Het bewijs dat pop anno 2020 nog altijd zoveel meer kan zijn dan voorgekauwde, platgeproducete kost. Doe er je voordeel mee.
()
In Summing il pianista di Amsterdam, di scuola jazz, mette a disposizione del più navigato chitarrista degli Ex la propria inventiva e perizia tecnica, assecondandone la verve onnivora, il songwriting istintivo e l attitudine irriverente. Nella mezz ora abbondante dell’album si rincorrono noise-blues minimalisti (They Often Believe, I Never Threw a Stone) ed emergenziali (la titletrack suona involontariamente perfetta per questi giorni surreali di Coronavirus), sentori world (You’re Dead) e le consuete filastrocche elettriche e nervose del gruppo madre (We Lost Our Phone), ma il duo si dimostra capace anche di un lirismo coinvolgente e inaspettato (Atomic Heart, Trip The Light Fantastic). Pure loro sarà interessanti vederli dal vivo quando potremmo tornare a uscire di casa, ma intanto si lasciano godere assai anche su disco.
(Sentire Ascoltare, March 2020)
Passione e coerenza, come dicevamo, che subito compaiono nelle prime due tracce, They Often Believe e la title-track Summing, escursioni nei più remoti confini del rock sperimentale, del punk, del progressive, con strizzate d occhio alla fusion e al jazz, con un basso sempre in prima linea, chitarre distorte e ambientali e una voce che pare provenire da un altro universo. We Lost Our Phone corre invece nella direzione di quell electro-pop avanguardistico paranoico e inquietante dei Suicide di Alan Vega, che sembra essere il punto di riferimento dei vocalizzi di questo brano e di Pniek, ben più jazzistica anziché industriale, con un tempo difficile, basso, piano e chitarre in totale evidenza a costruire un crescendo pazzesco.
(Music Map, March 2020)
Summing est un album stupéfiant de liberté, un oeuvre nourrie de transe et d’exploration, de voyage et d improvisation, de groove et d expérimentation. Les néerlandais Zea et Oscar Jan Hoogland convoquent l Afrique noire et les profondeurs du désert à faire du crash test du bout de leurs notes de guitare, de vocaux habités et de déviances bruitistes en écharpe, de claviers distordus et de pianos poétiques. Summing ne ressemble à rien de connu, mélange globalisant et sans frontière de ce que peut aussi être la musique, cavalcade sans fin à travers des paysages abruptes et chauds, free jazz éthiopique aux circonvolutions blues extrêmes, raid jouissif dans un Rif broussailleux enrobé de soleil et de sueur, jungle dense et foisonnante à la flore vénéneuse. Très fortement recommandé.
(Silence + Sound, March 2020)
The confidence to trust the bare, human essentials in the music is a key reason why Summing is such a seductive listen. These tracks seem to come up unseen and tap the listener on the shoulder; and initially obtuse metaphors make wider points courtesy of a clever lick or a simple phrase. The combination of gentleness and bracing honesty is very disarming: a track such as I Never Threw A Stone for example can easily create space for contemplation and allow a sensual indulgence in all the odd nooks and crannies of the sound. If ever a record deserved to be heard in its own time, its this one. (...) But, for an artsy record made by two underground apparatchiks dosed up by their experiences with King Ayisoba and co., its also a very easy album to listen to. Possibly because you can sense the underlying human warmth in Summings message and the fun in its playing. As we know, fun making music breeds a confidence and clear sight, which often leads to surprising results.
(The Quietus, March 2020)
Es werden die Texte in einem Stakkatostil präsentiert, welche von der ebenso trockenen und knackigen Gitarre begleitet werden. Die Perkussionen werden oft auch von der Gitarre übernommen, oder aber sehr atmosphärische, vermutlich zu teilen programmierte Klänge treiben durch den Raum. Diese Klänge werden dann auch mal opulenter ausgestaltet, wie z.B. auf dem Stück The Little Man Upon The Stair bei dem schrägen, orientalisch anmutenden Sound, vibrierende Pianoklänge und psychedelische Gitarreneffekte mit einfließen. (...) Es bleibt ein erfrischend anderes Werk in der Grauzone zwischen Rock / Jazz und Experimental.
(Musik an sich, March 2020)
Geniale. La collaborazione tra il musicista Olandese Oscar Jan Hoogland, virtuoso del clavichord, nonche sperimentatore e ispirato frequentatore della scena improvvisativa di Amsterdam di assai lunga tradizione, e Zea, Band immaginativa capitanata del chitarrista Arnold de Boer (The Ex), sa fondere new music, jazz contemporaneo, post punk, art rock e free, rock in opposition in un linguaggio intrigante, originale e cubista.
(Rockerilla, April 2020)
An manchen Stellen erinnert mich das unweigerlich an Suicide, nur mit anderen Mitteln, an anderen an ein paar junge Wilde aus dem Frühjahrsbeet der NDW, die ausloten, experimentieren, arabische Klänge einflechtenm bis es weh tut, oder wie Die Tödliche Doris agieren, unerwartet und hinterrücks. (...) Anspruchsvoll und anstrengend, aber wenn man sich alles angehört hat, ist das befreiende Gefühl ähnlich wie ein aufgeräumter Keller oder eine endlich leere Garage.
(Ox Fanzine, April 2020)
Summing to zaledwie trzydzieści jeden minut muzyki, ale za to, jakiej! Nie ma tu mielizn, dłużyzn czy natrętnych kalek dźwiękowych. Każdy utwór wiedzie nas w nieco inne rejony, ale de facto ustawiamy się na skrzyżowaniu awangardy, wpływów afrykańskich, bliskowschodnich, post-punkowych, free improv, groteski i piosenki spod znaku Zea. (...) I coś tak czuję, że Summing będzie ze mną w okresie rocznych podsumowań.
(Nowa Muzyka, April 2020)
“Summing” ist das bisher größte Dokument ihrer gemeinsamen Abenteuer und dem Namen und den vielfältigen Interessen der beiden entsprechend eine Wundertüte an schrägen Ideen: Deftig-doomige Riffs über stilvollem Lofi-Knistern und jaulenden Sirenen; freudliche Vocals, die eine englisch anmutende Depristimmung versprühen; noisige Kratzgitarren über ratternden Presslufthämmern; ein krähender Hahn – der vom Cover – sagt ein klimperndes Honkytonk-Piano an; ein Taschensaxophon spielt eine wehmütige Melodie, in die Hoogland mit nachlässiger Coolness einstimmt; flatternde Propeller als Kulisse für eine anmutige, orientalische Flötenweise – bis tiefgrummelnde Saiten aus der Postpunk-Mottenkiste zu einer Reflexion über die eigene Überflüssigkeit überleitet. Dann wieder jungenhafte Nonchalance in aller Abgründigkeit, und all dies eingespielt und aufgenommen in einem Take.
(African Paper, April 2020)
A musical tour de force defined by nine brand new pieces catered over the course of roughly 31 minutes playtime. With the hypnotic opener They Often Believe paving the way for things to come with a well hypnotic and captivating Desert Rock vs.PostPunk vs. Guitar Improv vibe things progress on a more intense, still hypnotically repetetive level with the alarming title piece Summing featuring heavy feedbacks and raw percussions paired with ear piercing electronic signals before Youre Dead weighs in influences of PostRock and somewhat oriental PostPunk-vibes evoking memories of memories of projects like C Cat Trance for those in the know. (...) A killer release for those loving the leftfield and obscure paths of certainly 100 percent non-mainstream underground music.
()
L insieme è quello che ti aspetti se: t interessano le musiche dal mondo, quelle di strada (dalla più bislacca alla tracimazione sensoriale), quelle d ingegno che vanno di strumentazione diy, quelle scorticate di blues e jazz, l elettricità e gli urti degli Ex (Zea in formazione dal 2009), l impro non pastorizzata, il pop storto, introverso, riottoso e giocoso, rimuginamenti al chiar di luna, le biciclette bianche dei Provos, qualche sassolino nelle tasche e le scarpe che macinano chilometri su chilometri, sempre in caccia del prossimo magic moment che t illumina.
Ecco, se tutto questo t interessa, passa da queste parti.
(Kathodik, June 2020)
Summing is a nine-pack of short experimental-rock-alt-pop pieces that sounds like the duo are still challenging one another, rather than settling and getting comfortable. (...) At only 32 minutes its a compact album that buzzes with ideas and moods. The duo work together with other musicians on other releases too, and it feels like thats probably necessary in order to drive the inventiveness further. But this level of expressiveness from a duo is rare and heartfelt.
(Chain DLK, June 2020)
|
